Op een sombere stormachtige dag werd dit echtpaar tijdens het volgende gedicht van Hans Stolp en het lied ‘Songbird’ van Eva Cassidy gevangen door een zonnestraal…
Ga maar en laat los
Ga maar en laat los.
Je leven hier op aarde is voltooid,
Je hebt geleerd wat je hier mocht.
Je hebt gegeven wat je van binnenuit te geven had.
Nu mag je in vrede het nieuwe leven in gaan.
Ga maar en laat los.
Je hebt geleden en gestreden,
Je hebt gegeven en ontvangen,
Je hebt liefgehad en losgelaten.
Je hebt vreugde gekend en verdriet.
En door dat alles werd jij
de mens die je geworden bent.
Ga maar, en laat los.
Je hebt een stille winst behaald op wat je hier,
op aarde, te doorleven kreeg.
Je bent gegroeid door stormen heen,
je bent gerijpt –
en wij, wij lazen de wijsheid
die in jou rijpen mocht
aan je ogen, aan je woorden af.
Ga maar, en laat los.
Je hebt niet voor niets geleefd
en daarom zul je nu het Licht
van de vrede zelf aanschouwen mogen.
Je zult herschapen worden
door de Liefde zelf,
je zult je eindelijk thuis,
geborgen weten. Ga maar, en laat los…
